Foto Indiareis Faculteit Theologie en Religiewetenschappen © B. Broeckaert

De toekomst tegemoet in 

geloof, hoop en liefde

"Dit is wat blijft: geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.", stelt Paulus in 1 Kor 13,13. Er is veel over geschreven. Het zou de bekendste en meest fundamentele kortformule zijn van wat christen-zijn betekent. Er werd gefilosofeerd over wat hoop dan wel betekent, en wat geloof en wat liefde en waarom die liefde dan nog de grootste is. Het werd het kenmerk voor het (wellicht geïdealiseerde) vroegchristelijke gemeenschapsleven of de oudste christelijke theologie. Maar zoveel lijkt voor Paulus alvast duidelijk te zijn: wat het betekent christen te zijn, wordt het duidelijkst waar geloof, hoop en liefde één worden. Geloof, hoop en liefde vormen de basis van zowel de eenheid als de veelvormigheid van christelijke spiritualiteit. Omdat ze het gehele 'gewone' leven tot 'geestelijk' leven verheffen. Omdat al wat we zijn en hebben, doen, hopen en geloven onder één horizon van goddelijke, mens geworden Liefde geplaatst wordt.

geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde

Inderdaad, er kan veel rond getheologiseerd worden. Het kan van alles betekend hebben in dat verre verleden. Maar het is evenzeer waar vandaag, óók in een context van een facultaire realiteit en concreet leiderschap in dat kader. En wellicht is het, heel fundamenteel, ook gewoon een diepmenselijke realiteit. Liefde is de grootste, absoluut. Maar liefde zonder hoop is machteloos en uitzichtloos. En hoop zonder geloof is grondeloos. En toch, zonder liefde zijn ze beide niets. Geloof zonder liefde wordt keiharde ideologie of zelfgerichte wereldvlucht. Het zich richten tot God heeft immers een intrinsieke keerzijde in het zich concreet wenden tot Zijn mensen. En hoop zonder liefde, die er daadkrachtig werk van maakt, wordt een levensvreemde illusie. Paulus had gelijk. Geloof, hoop en liefde blijken onlosmakelijk verbonden.

óók in een context van een facultaire realiteit en concreet leiderschap

En toch is de Liefde de grootste. Althans, dat geloof ik en dat hoop ik ... En dat wil ik trachten waar te maken. In het gebed van Marinus van den Berg klinkt het als volgt:

Om leiderschap dat kan luisteren.

Om leiderschap dat nadenkt.

Om leiderschap dat overlegt.

Om leiderschap dat kritiek toestaat.

Om leiderschap met zelfkennis.

Om leiderschap dat kan groeien.

Om leiderschap dat kan buigen.

Om leiderschap dichtbij mensen.

Om leiderschap dat weet te verbinden.

Om leiderschap dat vertrouwen geeft.

Om leiderschap dat recht doet.

Om leiderschap dat niet heerst, maar dient.

Om leiderschap dat de kwetsbare beschermt.

Om leiderschap dat de vreemdeling behoedt.

Om leiderschap dat hoop en liefde versterkt.